Prolog

Something wicked singing in the wind
Devil's dances waiting to begin

Mówi się, że trzecia to godzina demonów. Niektórzy też twierdzą, że gdy w nocy obudzisz się bez wyraźnego powodu, istnieje duża szansa, że ktoś cię obserwuje. Być może to dlatego gdy uchyliłam powieki, a za oknem nadal panował mrok, poczułam niepokój. Wzięłam głęboki oddech, po czym przeniosłam się do pozycji siedzącej, nieśpiesznie rozglądając się dookoła. Zegar wiszący nad łóżkiem, zakłócał niezmąconą ciszę rytmicznym tykaniem. Normalnie nie zwracałam uwagi na ten dźwięk, jednak w tamtej chwili wprawiał mnie w irytację. Postawiłam stopy na drewnianych panelach, które pod wpływem ciężaru nieprzyjemnie zaskrzypiały.

Kroki skierowałam do kuchni, gdzie napełniłam szklankę wodą i jednym duszkiem opróżniłam ją. Przyjemny chłód cieczy natychmiast rozluźnił napięte mięśnie. Zdążyłam zapomnieć o dziwnym przeczuciu i zrzuciłam to wszystko na to, że w pracy naczytałam się za dużo Kinga.

Nagle pochodzący nie wiadomo skąd przeciąg owiał moją rozgrzaną skórę, wywołując dreszcze. Niepewnie rozglądnęłam się dookoła, w poszukiwaniu źródła chłodu, ale wszystkie okna nadal pozostawały zamknięte. Powoli podeszłam do szuflady, w której, odkąd pamiętałam, trzymaliśmy sztućce i najciszej jak się da, wyciągnęłam nóż. Może po prostu wpadałam w paranoję, ale wolałam się zabezpieczyć przed ewentualnym atakiem psychopaty. Niczym intruz we własnym domu, chciałam pozostać niezauważona. Panował nieprzenikniony mrok. Do środka nie wpadało nawet światło nielicznych latarni ulicznych, które przez cięcia w budżecie miastach, działały tylko w noce parzyste. Szłam na pamięć, odtwarzając w głowie wygląd pomieszczeń, w których żyłam od najmłodszych lat.

Nie chcąc robić niepotrzebnego hałasu, na palcach pokonałam drogę na piętro. Dopiero gdy weszłam do pokoju, wypuściłam nieświadomie wstrzymywane powietrze. Byłam bezpieczna. Jednym susem pokonałam odległość dzielącą mnie od łóżka, po czym przysiadłam na jego brzegu. Nóż, który do tej pory ściskałam tak mocno, że zbielały mi kostki, ulokowałam pod poduszką. 

I właśnie wtedy to poczułam. Obca dłoń na moim przedramieniu nieśpiesznie sunęła w górę. Zamarłam, gdy dotarła do szyi i jak gdyby nigdy nic odgarnęła z niej włosy. Serce, jak szalone, waliło mi w piersi. Chciałam krzyczeć, ale i tak nikt by tego nie usłyszał. W tej dzielnicy każdy dba tylko o swoje interesy. 

Poczułam przy sobie gorący oddech i mimowolnie poczułam ciarki, biegnące przez cały kręgosłup. Byłam kompletnie sparaliżowana przez strach, opanowujący każdą komórkę ciała. W głowie analizowałam możliwe scenariusze obrony i ucieczki, ale byłam na straconej pozycji. Mogłam spróbować sięgnąć po nóż, ale pewnie szybko by mnie powstrzymał. Dlatego mogłam tylko czekać na jego kolejny ruch.

- Do zobaczenia, Faith – odezwał się wreszcie. – Już niedługo się spotkamy.

Musnął moją szyję tak delikatnie, że nie byłam pewna czy sobie tego nie wymyśliłam, po czym zniknął. Gwałtownie obróciłam się, ale po intruzie nie było ani śladu. Rozpłynął się w powietrzu.

Z sercem w gardle, szczelnie nakryłam się kołdrą, jakby miała stanowić barierę przed tym, co się przed chwilą wydarzyło. Próbowałam się uspokoić, jednak tamtej nocy nie zmrużyłam już oka.

ASK / TWITTER / #FALLOUTPL

Prolog miał pojawić się dopiero pod koniec sierpnia, ale stwierdziłam, że zrobię sobie prezent na urodziny i opublikuję go już dziś. Zauważyłam, że niektórzy nie mogli znaleźć przycisku obserwacji, więc informuję, że znajduję się po lewej stronie, jest tam wysuwany gadżet. Oczywiście istnieje możliwość informowania na Twitterze - zostawcie swój user w odpowiedniej zakładce. 

Jeśli chcecie pooglądać promo, zapraszam do działu "Multimedia".

Mam nadzieję, że zainteresowała Was ta historia i polecicie ją innym. 

Pamiętajcie o zostawieniu po sobie komentarza lub/oraz tweetnięcia z hashtagiem #FalloutPL.